11 Eylül 2009 Cuma

The Curious Case of Benjamin Button


Filmin zaman kurgusu, burada screenplay kritik sanırım, çok başarılı. Filmin aldığı ödüller arasında cinematography, screen play ve screen shot ön planda. Filmde güzel şeyleri hatırlamanın zevkini hayatın diğer alanlarındaki tempodan koparmadan uzuun uzuuun veren başarılı bir kurgu var. Şey gibi bu, çok işiniz var, iş arasında sevdiğiniz birini arıyorsunuz, sonra aramanızın mutluluğuyla işinize devam ediyorsunuz. Ya da (gastronomiden bir örnek:) Sevdiğiniz yiyeceğin sizi en mutlu ettiği anın hayali bir süre daha devam etsin istiyorsunuz. Peki ya sonra ne gelir? Unutulur mu, ya da yaşanılan nerede kalır? Zihinde yaşamak, ve yaşamın kendisi zaman içerisinde bir uyuşmazlığa düşmez mi?

Bu film de hayatın geçiciliği, ve durdurulamaz değişimi üzerine güzel bir kurguyla yukarıdaki soruları hatırlatıyor. Hemen aklıma gelmişken, filmde bu sorulara ara ara amerikan pratikliğiyle cevaplar verilmiyor değil; mesele division of labor konusuna bağlayarak hayatta herkesin bir işle meşgul olmaya, ya da bir şeyi başarma dünyaya geldiğini söylüyor film en sonda. Ve bence bu güzel filme yetersiz bir final bu.

Filmin özeti sona kaldı: Hayatın normal akışının aksine yaşlı doğup gençleşerek ölen Benjamin Button'un hikayesi, ******* sesinden ölüm döşeğindeki çocukluk arkadaşı ve eksi karısına anlatılıyor. Bir hastane odasında yaşamının sonuna gelmiş olan Daisy'nin yaşamı, Benjamin Button'ın günlüğüyle birlikte yeninden gözlerinde canlanıyor. (ama burası pek net değil, hikayeyi kimin gözünden gördüğümüz net değil, bazen Benjamin, bazen de Daisy gözüyle canlanıyor geçmiş.) Film çok gerçeküstü bir hikaye anlatırken, hikayenin anlatıldığı hastane odasında televizyonda yaklaşan hortumun haberi, gök gürültüleri, hastanın ağrıları ve hemşirenin sesi ile kesilen hikayenin akışı hikayenin sonunun gelmesine tehdit oluştururken; siz de o sırada hikayeye kapılıyorsunuz. Film Benjamin Butto için zamanın geriye işleyişini fantastik bir öykü üzerinden anlatıyor. Giderek gençleşen adam ve mükemmelliğin timsali yaşlanan kadın ile ortaya çıkan tezat, hayatın geçiciliğini ve geriye neyin kaldığını çok etkili bir biçimde anlatıyor. Kurgunun başarısına mükemmel oyunculuklar da eklenince film etkileyici bir film oluyor. Bu arada filmin görüntüler de çok etkileyici, sinemada izlemenin ayrı keyfi olurdu.

*******spoiler olmasın die. Bu arada tembelliği kaçıp oyuncu ismi yönetmen ismi vermedim--> başrollerde Brad Pitt ve Cate Blanchett var. Screenplay Eric Roth, yönetmen David Fincher.